Daar zijn we dan
17 maart 2018 - Bali, Indonesië
Na een vlucht van ongeveer 12 uur zijn Naomi en ik aangekomen in Singapore. Naomi heb ik op Schiphol voor het eerst ontmoet en met haar ga ik samen reizen. Na even gezellig gekletst te hebben pakten we onze boardingspassen erbij en stapten we in het vliegtuig. Na ongeveer 12 uur vliegen hadden we dus een tussenstop in Singapore. Afijn, wij na een korte pauze weer terug naar het vliegtuig. Nog 1 laatste film uitkiezen om te kijken en dan zouden we er moeten zijn hoor... BALI!
Nou, we zijn geland, koffers weer gevonden, het verloopt tot nu toe vlekkeloos. Volgende missie: een taxi naar het hotel waar we zullen overnachten. Wat een chaos was het op het airport, overal mensen met bordjes, iedereen die je aanspreekt, het tussendoor nog moeten wisselen van je geld. Na een tijd in de rij te hebben gestaan, bleek het dat we toch geen geld konden pinnen... hebben wij weer. Dan maar cash; loop je daar als een miljonair met een stapel briefjes. 1 euro is namelijk ongeveer 15.000 Rupiah.
Afijn. Taxi genomen naar het hotel, maar hij kon ons niet helemaal naar het hotel brengen ivm Balinees Nieuwjaar. Oftewel, wij worden met onze zware koffers gedumpt in Kuta. Er wordt ons verteld dat we nog 300 meter rechtdoor moesten lopen en dat we er dan zouden zijn. De chauffeur was alleen iets te optimistisch bij het inschatten van de afstand. Want 2 kilometer met zware koffers is wel even iets anders dan 300 meter lieve taxichauffeur... Het lijkt al helemaal lang wanneer het niet persé de meest fatsoenlijke wegen zijn en je een dikke trui aan hebt met een lange broek bij 30 graden...
Wel moet ik erbij zeggen dat de mensen hier super aardig en sociaal zijn. Er kwamen constant mensen naar ons toe die zagen dat we een beetje aan het prutsen waren met waar we nou naartoe moesten. Iedereen wilde helpen, we mochten op hun mobieltjes Google Maps gebruiken etc. Ze wilden nog net niet je koffer voor je tillen en mee lopen.
Uiteindelijk het hotel gevonden waar we werden ontvangen met een koud glaasje ice tea en een lekkere koude handdoek. Daarna meteen naar bed gegaan, want het was ondertussen 1 uur s’nachts.
Vanochtend heerlijk wakker geworden met het geluid van tsjilpende vogels, zonder enig besef dat je aan de andere kant van de wereld zit.
Balkondeur open, hittegolf van 30 graden, rennen naar het zwembad. Verder de hele dag precies niks gedaan, dit omdat het ‘helaas’ niet mocht ivm ‘Silent Day’. Dagje chillen aan het zwembad dus. Vind ik niet erg hoor, maak je geen zorgen.
Morgen worden we opgehaald en gaan we naar de definitieve bestemming: het huis in het dorpje Pohsanten.
Wish me luck.
Nou, we zijn geland, koffers weer gevonden, het verloopt tot nu toe vlekkeloos. Volgende missie: een taxi naar het hotel waar we zullen overnachten. Wat een chaos was het op het airport, overal mensen met bordjes, iedereen die je aanspreekt, het tussendoor nog moeten wisselen van je geld. Na een tijd in de rij te hebben gestaan, bleek het dat we toch geen geld konden pinnen... hebben wij weer. Dan maar cash; loop je daar als een miljonair met een stapel briefjes. 1 euro is namelijk ongeveer 15.000 Rupiah.
Afijn. Taxi genomen naar het hotel, maar hij kon ons niet helemaal naar het hotel brengen ivm Balinees Nieuwjaar. Oftewel, wij worden met onze zware koffers gedumpt in Kuta. Er wordt ons verteld dat we nog 300 meter rechtdoor moesten lopen en dat we er dan zouden zijn. De chauffeur was alleen iets te optimistisch bij het inschatten van de afstand. Want 2 kilometer met zware koffers is wel even iets anders dan 300 meter lieve taxichauffeur... Het lijkt al helemaal lang wanneer het niet persé de meest fatsoenlijke wegen zijn en je een dikke trui aan hebt met een lange broek bij 30 graden...
Wel moet ik erbij zeggen dat de mensen hier super aardig en sociaal zijn. Er kwamen constant mensen naar ons toe die zagen dat we een beetje aan het prutsen waren met waar we nou naartoe moesten. Iedereen wilde helpen, we mochten op hun mobieltjes Google Maps gebruiken etc. Ze wilden nog net niet je koffer voor je tillen en mee lopen.
Uiteindelijk het hotel gevonden waar we werden ontvangen met een koud glaasje ice tea en een lekkere koude handdoek. Daarna meteen naar bed gegaan, want het was ondertussen 1 uur s’nachts.
Vanochtend heerlijk wakker geworden met het geluid van tsjilpende vogels, zonder enig besef dat je aan de andere kant van de wereld zit.
Balkondeur open, hittegolf van 30 graden, rennen naar het zwembad. Verder de hele dag precies niks gedaan, dit omdat het ‘helaas’ niet mocht ivm ‘Silent Day’. Dagje chillen aan het zwembad dus. Vind ik niet erg hoor, maak je geen zorgen.
Morgen worden we opgehaald en gaan we naar de definitieve bestemming: het huis in het dorpje Pohsanten.
Wish me luck.
Geniet van dit mooie avontuur. Ik kijk uit naar he volgende verhaal.